อดีตของภูธเนตร

บทนำ
“ทำไมอ่ะพิมพ์ทำไมต้องทำร้ายหัวใจผมกับลูกให้พวกเราต้องเจ็บปวดทำไมผมถึงยังลืมผู้หญิงที่ใจร้ายอย่างคุณไม่ได้สักทีทั้งที่ผมอยากเกลียดคุณไม่อยากเห็นคุณทำไมผมยังรักคุณเพราะผมมันโง่สำหรับคุณใช่ไหมพิมพ์”เขาพูดพึมพำกับเธอที่นอนหลับอยู่ข้างลูกสาวภูธเนตรหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมาด้วยความเสียใจที่มีอยู่เต็มอกแล้วเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูห้องให้เธอกับลูกด้วยความเบามือหลังจากเขาเดินออกไปพิมพ์รดาค่อยๆลืมตาขึ้นเธอได้ยินในสิ่งที่เขาพูดออกมาทั้งหมดเธอเองก็ได้แต่นึกโทษตัวเองที่เป็นคนทำลายครอบครัวด้วยอารมณ์ชั่ววูบและหวั่นไหวของตัวเอง
“พิมพ์ขอโทษจริงๆที่ทำให้ภูกับลูกต้องเสียใจถ้าพิมพ์กลับไปแก้ไขอดีตที่ผ่านมาได้พิมพ์จะไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาดพิมพ์รักภูรักลูกพิมพ์จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุดพิมพ์จะทำทุกอย่างเพื่อชดเชยความผิดที่พิมพ์ได้ทำและจะไม่มีวันทำให้ภูและลูกต้องเสียใจอีกเด็ดขาด”